Daðýldým, bir fýrtýnanýn eseriydi sanki düþüncelerim. Ve derinlerden çýkan, gittikçe artan çýðlýklarým, yüreðimin çýðlýklarý, o tiz çýðlýklar..
Aradým, yýrtýlan onca dikiþime ve gözyaþlarýmla ýslanan yaralarýma raðmen. Bir umut aradým! Ama tükeniþler umudun son nefesiydi, son nefesin bir umudu deðil.
Acý, kendin gibi beni de inançlý yaptýn inançlý kederle yanan bir acý ve kaderin bir sancýsý.
Yürek, sanki bir þarkýnýn son sözü gibi mum misali eriyor sesi kýsýldýkça. Riyakar sözler içimde söz kovalýyor ve þekilsiz dizeler..
Yapamadým, hayat her vurduðunda diðer yanaðýmý çevirmekten baþka bir þey yapamadým. Saniyeler ellerimde takla atýp dururken, ben adeta bir canavara dönüþtüm...
Rüya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Umut Işığıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.