ŞEFİM

ÞEFÝM

Bazý insanlar vardýr, yüzleri gülümseyen,
Sadece yüzü deðil, gözleriyle de gülen,
Varlýðýyla ortama, neþesini getiren,
Yokluðunda aranan ve her daim özlenen.

Ýþte öyle bir insan, tanýyalý çok oldu,
Hep sevecen, babacan, tebessümü de boldu,
Sinirliyken gören yok, huzur veren bir kuldu,
Yanýnda olanlarýn, gönlü sevgiyle doldu.

Arada sürpriz yapýp, ziyaret ediyordu,
Kapýdan giriþiyle, yüzü de gülüyordu,
Eskileri yâd edip, sohbetler ediyordu,
Güzel hisler býrakýp, evine gidiyordu.

Bir gün haberi geldi, hastaneye de yatmýþ,
Dualarla bekledik, yakýnda çýkacakmýþ,
Ne yazýk ki olmadý, ameliyatta þartmýþ,
Umutlar yeþermiþken, o bizleri býrakmýþ.

Elden bir þey gelmiyor, özlenir gidenlerde,
Ama hep anýlarda ve duayla dillerde,
Þimdi Doðan misali, dolaþýrken göklerde,
Gülen mavi gözlerle, yaþayacak kalplerde.

Hami TURAN
06.01.2025 ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: