Þahlanýpta sýrtýndan yere Vurunca betondan kýsrak Kovanýndan hücum etti her zerre Yüze, ciðere çarparak Ne göze görmek mümkün Ne taze bir nefes almak Günden önce gelip saplandý Kor, karanlýk bir mýzrak
Süzülüp yere serildi tozdan perde Harabeden þehirler býrakarak Harman oldu nice beden Ayaz kaplý yýkýntýlarda yarý çýplak Geçit vermedi hücre hücre Anayý kuzudan ayýrarak Kesti el eli, bir sabinin çehresinden Aralansýn diye firak
Dalgalandý dün, yýl olup kýyýya vurdu Taze yaralarý tuzuyla sýzlatarak Belkiler daðýldý karýþtý meçhule Enkazdan bozma mezarlar kazarak Karanlýk ve kýrýk yollardan gitti biri Yüzü ay, ayaðý yalýn, kimliðini unutarak Bir daha gören olmadý Düþürdüler kütükten sessizce ve utanarak..
06.02.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemNeva Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.