PENCEREMDE KIŞ

Ýncir aðaçlarý, yýlýn son mevsimi
Beyazlanýr karþý daðlarýn baþlarý
Bu ara yapraðýný özleyen aðaç gibiyim
Yalnýzlýða soyunan bir ben deðilim
Gel de gör manzaranýn vahim hâlini

Ýncir aðacýnda kuþlar,soðuktan kýsýlmýþ sesleri
Üþüyen kuþlarý sergiliyor kýþ aðaçlarý
Kar döktü daldan bir kanat çýrpýþ
Penceremde kar,penceremde kýþ
Uçtu manzaramdan kýþ serçeleri

Boydan boya beyaz bir kefen gibi
Sarýyor beni uçsuz beyazlýk
Buðulanan cama yazýp ismini
Siliyorum yine çocuklar gibi
Korkuyorum kaybetmekten kendimi

Ýncir aðaçlarý kök salmýþ yalnýzlýða
Sabýrla beklemeli bahara kadar
Ýlk yaprak filizlendiðinde
Boyanacak tekrar baharýn rengine
Ben de uðrar mýyým bahar ayýna

Filizlenir mi içimde düþlerim
Yüzümde belirir mi en içten gülüþlerim
Söyle bana eyy kýþ, söyle beyazlýk
Doluþur mu kalbime tüm sevinçlerim
Söyle incir aðacý, söyle eyy kuþ
Bu bahar bana da uðrar mý bütün renklerim
Beni de sarmalar mý kýr çiçeklerim

Yusuf Ay


Sosyal Medyada Paylaşın: