Eski Resimler

Bir zaman yolculuðu vardýr adeta eski resimlerde beni etkileyen.
Sanki bir zaman makinesi, alýp benliðimi taa eski yýllara götüren.
Böyle eski resimler mi yoksa o yýllar mý, yada çocukluðum mu özlediðim.
Ne sýrlar ne gizemler saklý o tozlu resimlerde, ne yaþanmýþlýklar vardý acaba benim bilmediðim.
Ömür nede çabuk geçiyor bu dünya yollarýnda, yaþadýðýn bu gün bir bakýyorsun heeey gidi günler hey olmuþ, yerini almýþ tozlu raflarda duran eski resimler de.
Sonra ne ben kalacaðým ne o resimler tozlu raflarda, artýk rafta yok, albümde yok, mazi silinecek göz bebeði kadar küçülmüþ hafýza kartlarýnda.
Bir süre sonra ne adým kalacak ne saným, hiç gelmemiþe döneceðim, zaten doðmadan öncede yoktum ki bu dünya topraklarýnda.
Eski resimler hüzünlendirir beni, dünyanýn yalan olduðunu hatýrlatýr, gözümün önüne getirir çocukluðumu ve kaybettiðim anne babamý, sessiz sessiz aðlatýr.
Çok özlüyorum çocukluðumu, annemi, babamý ve tüm kaybettiklerimi, beni özleyecek evladýmda yok, topraða gömeceðim benimle birlikte tüm hasret ve özlemlerimi.
Eski resimler beni hüzünlendirir, baktýkça dalarým derinlere, bir hýçkýrýk düðümlenir boðazýma, su dolu bulutlar iner gözlerime.
Eski resimler beni hüzünlendirir, eski resimler...
Sosyal Medyada Paylaşın: