MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

SARIKAMIŞ'TA ZAMAN
mnihatmalkoc

SARIKAMIŞ'TA ZAMAN




I.

Yollara düþtü ordu, zemheri ayazýnda
Son nefesini verdi karlarýn beyazýnda
Tarihten ilham aldýk, öfkemizi biledik
Nice dualý elle, Hak’tan zafer diledik
Bahara ermek için nice kýþlardan geçtik
Tutsak yaþamaktansa bizler ölümü seçtik
Ateþe kanat çýrptýk, göze aldýk yanmayý
Ön þart kabul eyledik zafere inanmayý
Zafer yemini edip yürüdük karlý daða
Ýstiklâlin mührünü vurmak istedik çaða
Bir millet uyutuldu zemheri beþiðinde
Ne varsa buz kesildi zamanýn eþiðinde
Her lâhza çevremizi sardý zifiri duman
Hicranýn fanusuydu Sarýkamýþ’ta zaman
Mazlumlarýn gözyaþý sinmiþti bulutlara
Ne varsa derdest oldu, kar yaðdý umutlara
Fýrtýnaya, tipiye karýþtý kardelenler
Sonsuzluðu kuþandý, þehit oldu ölenler
Devirlere benzemez devrandýr Sarýkamýþ!
Hüznün at oynattýðý meydandýr Sarýkamýþ!

II.

Mevsimlerden zemheri, deðildi hiç sýrasý
Meçhul bir elle söndü hakikatin çýrasý
Ellerde hareket yok, ayaklar taþ kesildi
Giryeler sus pus oldu, gözlerden yaþ kesildi
Sade Mehmetçik deðil gökte hilâl üþüdü
Hicran buz tutuverdi, kalpte melâl üþüdü
Hakikatten uzaktý Enver Paþa’nýn düþü
Yazýk, olmayacaktý bu gidiþin dönüþü
O cýlýz omuzlarla taþýdýk gam yükünü
Bekledik gelmeyecek kutlu þafak sökünü
Kesildi kesilecek kum saatinin beli
Deðdi üzerimize zamanýn kirli eli
Yiðitler can verirken karlarýn kucaðýnda...
Acýlar baðdaþ kurmuþ milletin ocaðýnda
Bu acýya þahitti Erzurum-Kars arasý
Silah yarasý deðil Mehmetçiðin yarasý
Kur’an’ýn ýþýðýyla yüzümüz aydýn bizim
Öldükçe çoðalýrýz, gözümüz aydýn bizim
Moskof için verilen fermandýr Sarýkamýþ!
Dizimizden kesilen dermandýr Sarýkamýþ!
III.

Zemheriden çýkýp da ilkbaharý görmedik
Düþmanýn harimine fýrsat bulup girmedik
Moskof’a varamadýk, düþman kar ve tipiydi
Bizi kuyuya çeken kör ihmalin ipiydi
Soðanlý Daðlarý’nda asker kýyama durdu
Kaþla göz arasýnda yok oldu þanlý ordu
Fýrtýna, tipi, boran; milletçe buz kestik biz
Þehadetler getirip ölüme söz kestik biz
Acýmýz tarifsizdi, bomboþ kaldý kucaklar
Yýkýldý hanümanlar, tütmez oldu ocaklar
Kurudu koca çýnar, ne kök kaldý ne dalý
Hepsi gönülde yýldýz, hepsi bayraðýn al’ý
Son uykuya daldýlar buzdan beþiklerinde
Ömrü taþa çaldýlar, daðýn eþiklerinde
Giden geri dönmedi, sýlada hüzün vardýr
Minareden okunan sâlâda hüzün vardýr
Yarý yolda býraktý bizi baht-ý karamýz
Sýzým sýzým sýzlýyor þimdi gönül yaramýz
Doksan bine yaklaþan civandýr Sarýkamýþ!
Mahþerin provasý, divandýr Sarýkamýþ!

IV.

Takýldý Enver Paþa bir hayalin peþine
Hakikat ayan oldu, kar yaðýnca düþüne
Turan olma hayali gözleri kör eyledi
Her nefis ölümlüdür, son sözü Hak söyledi
Soðanlý Daðlarý’nda canlar giydi beyazý
Dað gibi bedenleri yýktý kýþýn ayazý
Yudum yudum içtiler þahadet þerbetini
Koþar adým geçtiler bu dünya gurbetini
Son uykuya yattýlar bayraðýn gölgesinde
Gariplik çekmediler þehadet ülkesinde
Allahuekber Daðý zehrini kustu bize
Küçük dilini yuttu, bir ömür sustu bize
Mezar taþý bile yok meçhul kahramanlarýn
Þimdi gönüllerdedir kabirleri canlarýn
Alnýmýzýn yazýsý, hak yazmazsa ölünmez
Sarýkamýþ bozgunu belleklerden silinmez
Kahraman Mehmetçik’in bedeninden kan sýzmaz
Böyle hazin destaný tarih bir daha yazmaz
Her an sol yanýmýzda atandýr Sarýkamýþ!
Yurttur, helâlimizdir; vatandýr Sarýkamýþ!


V.

Enver Paþa; tarihî, büyük zafer düþledi
Yüreklere acýyý nakýþ nakýþ iþledi
Karakýþta bu sefer akýllara yatmadý
Dondurucu soðuðu hiç hesaba katmadý
Daðlara kurban verdik üçüncü ordumuzu
Öksüz ve yetim koyduk bu cennet yurdumuzu
Allahuekber Daðý, bu ne haþin bir daðdý
Savaþmadan kýrýldýk, göklerden ölüm yaðdý
Daðlarýn doruðundan kar rüzgârý esmiþti
Hakikat ayan olmuþ, hayaller buz kesmiþti
Can denen kristali taþa çalmýþtýk taþa
Hain Moskof’a deðil, teslim olmuþtuk kýþa
Dünya bir gölgeliktir, elbet gider gelenler
Daðlarýn koyaðýnda boy verdi kardelenler
Hiç sordun mu kendine, niye öldüler niye?
Bayrak inmesin diye, ezan susmasýn diye
Kalplerde hüzün, tasa; gözlerde yaþ oldular
Civanlara rol model, millete baþ oldular
Bir garip heyuladýr, yamandýr Sarýkamýþ!
Kum saati buz tutmuþ zamandýr Sarýkamýþ!

VI.

Kalp gözümüz köreldi, girdik çýkmaz bir yola
Þehadet mertebesi nasip olmaz her kula
Sesleri yankýlandý Sarýkamýþ Daðý’ndan
Kelime-i þahadet döküldü dudaðýndan
Kahraman askerimiz her mihnete katlandý
Ankalar, Kafdaðý’ndan cennete kanatlandý
Nice yokuþlar aþtýk, düzlüðe çýkamadýk
Moskof’un askerine, bir kurþun sýkamadýk
Yýldýza ve hilâle verilmiþ sözümüz var
Tarihin aynasýna bakacak yüzümüz var
Güçlü nefesimizle nice volkan söndürdük
Mazlumdan yana olduk, acýlarý dindirdik
Yanmadan aydýnlanmak, aydýnlatmak müþküldür
Esaretin zinciri aziz millete züldür
Tuz buz ettik milletçe nice yýkýlmaz burcu
Yiðitlerin canýyla ödendi vatan borcu
Hazan bâkî deðildir, gelen taze bahardýr
Karanlýðýn ardýnda aydýnlýk günler vardýr
Hakikatleri örten dumandýr Sarýkamýþ!
Sorup sorgulanmayan imandýr Sarýkamýþ!

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.