bu þehir yine sessiz sedasýz karanlýða gömüldü ve ben ismini karanlýða yazýyorum hava soðuk umudum ayaz hep ayný intihardýr þakaðýmýza dayadýðýmýz bizi bizden koparan ayný keder
olur olmaz aðlamalar tutuyor olur olmaz her þeye göz yaþý döküyorum tanýnmaz oldu cebimde taþýdýðým antika resimler hayatým hüzünlü bir masal þakalarýmdaki aklardan anlýyorum memleket acýlarýný ve de iki büklüm sancýlarýný
bir kýþ güneþi ýsýtýr ellerimi yüreðim ise kor yüreðim yangýn yeri peþimi býrakmaz oldu umutsuzluk kýþ rüzgarý yakýyor benzimi geçit vermez oldu bu þehrin patikalarý bizi ayakta tutan sadece öfkemizdir kýnýnda saklý öfkemiz ve sevgimizi bastýran kinimiz...
04 Ocak 2025
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.