Düşte Gör

Bir an, tek bir an yetti düþmeme,
Yerçekimi sardý kollarýný bedenime.
Zaman yavaþladý, durdu sanki hayat,
O anda öðrendim neymiþ gerçek sanat.

Gökyüzü uzaklaþtý benden yavaþça,
Bulutlar el salladý sessizce, usulca.
Rüzgâr fýsýldadý kulaðýma derinden:
"Korkma" dedi, "Öðreneceksin düþerken."

Her saniye bir ders oldu düþüþümde,
Her metre yeni bir hikâye gözümde.
Kibirden sýyrýldý ruhumun kabuðu,
Anladým hayatýn en derin korkusu.

Toprak yaklaþtýkça deðiþti bakýþým,
Deðiþti dünyaya karþý duruþum.
Yükseklerde olmak deðilmiþ meðer,
Düþerken bile dik durmaktaymýþ deðer.

Çarptýðýmda yere, kýrýldý gururum,
Ama bütündü hâlâ içimdeki umudum.
Acýyla karýþýk bir gülüþ belirdi,
Dudaklarýmda yeni bir güç belirdi.

Kalktým yavaþça, silkeledim tozumu,
Yeni baþtan çizdim hayat yolumu.
Her yara izi bir madalya gibiydi,
Her sýzý yeni bir baþlangýç demekti.

Þimdi anlýyorum düþmenin deðerini,
Topraða deðmenin öðrettiklerini.
Her düþüþ yeni bir uçuþun baþlangýcý,
Her acý yeni bir dersin kapýsý.

Artýk korkmuyorum düþmekten hiç,
Biliyorum ki her son yeni bir hiç.
Düþmek öðretti bana kalkmayý,
Kalkmak öðretti yeniden uçmayý.

Yükseklere baktýðýmda þimdi,
Görüyorum düþüþümün izini.
Ama bu kez farklý bir gözle bakýyorum,
Her düþüþte yeni bir ders buluyorum.

Bazen düþmek gerek anlamak için,
Bazen kýrýlmak gerek güçlenmek için.
Ýþte böyle öðrendim hayatý ben,
Düþe kalka, tökezleye tökezleye derinden.
Sosyal Medyada Paylaşın: