HALA DARGINSAN, BENİ YOK SAY

Ne zaman nefesinden öpeceðim sevgili..?
Hangi bahar donanacak bu aþka?
Rüzgar ol lime lime dökül omuzlarýma
Namazda her selam veriþimde
..............................seni görmeliyim

Demlenirken gözlerim öksüzlüðünde
Hoyratça bir rüzgar dadanýr saçlarýma
Bulutlanýr gözlerimde yýldýzlý geceler
Bir sensizlik þarkýsý mýrýldanýr kulaklarýma ay
Bu rüzgar sen isen ne olur bir daha es,
Durma... Hala dargýnsan eðer, beni yok say


Pimi çekilmiþ bir aþk koydun yüreðime
..........................................ve gittin.
Ýnfilaklar ardýsýra geldiðinde umursamamýþtým
Asýl sen gittiðindeydi büyük infilak sevgili...
Gözyaþlarýmý soðutan bir rüzgar yokluyor beni
Can buluyorum fesleðen kokularýndan
Sevgili, bu esen rüzgar sen isen ne olur hep es
Eðer hala dargýnsan, beni yok say


Hangi kafdaðýnýn ardýna düþsem
Orada kýzýl bir gelincik görürüm
Gölgesinde þahmaranlarýn uyuduðu
Boðaç Han’ýn kýlýcý kesilir ellerim
Bir Deli Dumrul inadýna bürünür bende aþk
Eleðimsaðma renginde
Umutlar besliyorum yüreðimde
Durma, gel dokun saçlarýma
Es, tenimde hissedeyim seni ey sevgili
Hala dargýnsan, beni yok say öylece es.




Kadir Turan, 18 ekim ’08, Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: