Sabahlýyým, Gecenin sonundaki bir köy. Doðmadým. Neler doðar bilemeyeceðim. Geceye gebeyim, Dokuz doðurdum, Dokuz köyden kovuldum. ...
Ben en çok izmarit söndürülmüþ ay lekesiyim Ben gökyüzündeki o lekeyim. Memleket kokusu duymuyorum. Iþýðým, oradan deðil. Ben , geceyi yakan külün iziyim. Ay’ým ben. Sabahlýyým, Sokak lambasý olmayan sokaða da güneþ doðuyor. ... Kendimliðim ben, Benden olma, benden doðma bir uzuvum Fikir daðarcýðýyým. Bilmediðim bir zincir halkasýnda daraðacýndayým: "Dünyalýyým, Boynumu kesen o kutuplarýnda."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesibe Kuzu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.