Ölümün gelişi

Sarý bir ýþýk zerresine tutunup yükselmek istiyorum göðe.
Ýkna etti beni, karanlýk.

Merdiveni dayadým zerreye varmak için:
O toz, un ufak oldu.
Bindim sýrtýna onun,
Çaðýran vardý beni, kalabalýk kelimelerle.
"Kirpiðine" konduk meleðin:

Karanlýktý, o an içine asýrlarý sýðdýrmýþtý...
-Araladým ellerimle önümdekileri-,
Mavi bir deniz vardý ardýnda.
Kimin gözyaþýydý ki?

"Yetim mi,
Yoksa öksüzleþtirilmiþ çocuðun mu..

Yaþarken ýþýða yalvaran çocuðun mu?"

Öylesine;

Bir bulut mu olurdum artýk,
Yada baþka bedende ruh mu?
...
Kayýp mý olurdum yoksa,
Ardýmda kalanlarýn vebalinde mi can bulurdum?

Sahi,
Benlik ne zaman vücut bulmaz?
Ben yaratýlmadan, yine benliðimin bilincinde miydim?

Bilmiyorum...
Tek gerçek o ýþýk zerresi gibi.
Kalýcý ve girdap...

Yaþam neydi?
Ben kimim,
Ya da ben kimler oldum
Ve
Kim olacaðým.


Kalp sadece uzvumuz mu?
Benlik damarýyla ve yaþama hýrsýyla
Hayata ikna eden mi,
Bencillik deðil mi?
Benliðime...






Sosyal Medyada Paylaşın: