Sen sanma ki som çelik,
Hayat yalnýz gölgelik,
Dün baktým altý delik,
Islandým sýrýlsýklam...
Kaçtým akrep, çýyandan,
Vurulurum dört yandan,
Geçilmez yollar kandan!
Olmadý benim arkam ?
Dudaðýmda sözlerim,
Üþüdü bak gözlerim,
Þimdi hep kýþ yazlarým,
Anne ! Nerede hýrkam ?
Kýsa düþer adýmým,
Sen olsaydýn adamým,
Çökseydi her gün damým,
Duymazdým tasa, ne gam.
Burnunu çek geriye,
Vururlar testereye,
Asarlar bir direðe,
Adýný korlar idam.
Aklýn yolu bir derler,
Ya uslan, delir derler,
Nanik yapýp gülerler,
Manyak derler bu adam.
Duymadan þimdi aða,
Keçileri sür daða,
Bak þimdi sen kýyaða,
Buyur senindir makam.
Bu dünya bir küre mi,
Yoksa bir daire mi ?
Nerede çýkmýþ pimi ?
Uðraþýrým takamam...
Uðraþma deli oðlan,
Tut bir kuyruða baðlan,
Yaðlan aslaným yaðlan !
Sana artýk bakamam.
Çapraz düþtün zamana,
Bel baðladýn gümana,
Selam söyle anana !
Yakana gül takamam...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.