Bir zamanlar, sonsuzluk bir þairin mavi gökyüzüydü, Bir ressamin tuvali kadar geniþ, Ama þimdi, Renkler solmaya yüz tutmuþ Ve o sözcük, Bir fýrtýna sonrasý kurumuþ bi dal gibi.
Bir zamamlar, Sonsuzluk, Her þeyi kapsayan bir düþünceydi, Þimdi ise bir cümle,
Her þey deðiþiyor, Ve belki de sonsuzluðun Yerini baþka bir þey alacak.. Ama normal þartlar altinda Neyin sonsuz olduðu Birçok açýdan kayboluyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Berker ra na Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.