AĞLAYAN ÇOCUK...
Annen var, baban var; neden aðlarsýn?
Önüne gelene küsme sen çocuk.
Görünen o; yaþýn yaþýn çaðlarsýn,
Arkandan uzanan o el sýcacýk.
Nice yalnýzlar var pek bilmediðin,
Sil gözyaþlarýný koþ, oyna sen de.
Ömür uzun, var nice görmediðin;
Uzat ellerini, coþ, kayna sen de.
Her kýþýn baharý, yazý da vardýr,
Gelecek günlerde sen de gülersin.
Sanma her aðlayýþ ömür kadardýr;
Zaman gelir muradýna erersin.
Sevgiyle yaþanan günler tez geçer,
Bilgiyle donan ve iyiye yönel.
Mantýk güzelleþir, doðruyu seçer;
Doðrunun yolundan iyiler geçer.
Sen bunu unutma, haydi kalk yerden,
Bak el sallýyorlar annenle, baban.
Kurtul artýk düþtüðün o kederden,
Mutlulukla dolsun, gayretin, çaban...
29.ll.2024
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.