Yokluğuna üşüyorum

Yokluðuna üþüyorum / Derya Avþar

Kayýp dört mevsim içinde, yokluðuna üþüyorum.
Gecenin sessiz çýðlýðý’nda sesin sesime karýþýyor...
Ýçimde çürümüþ bir düþün yüzü büyüyor.
Ufalýyor aðzýmda dil kesiði bir yara,
Her sözcüðe adýnla baþlamak istiyorum oysa,
ama olmuyor, olmuyor iþte...
Bütün kelimeleri sesli sessiz yutkunuyorum.
Hüznün mevsimini giyinmiþim üstüme.
Hazan çökmüþ ömrümün deli dolu çaðýna.
Baharlar silinmiþ sanki yeryüzünde,
Üstüme yaðmýþ kýþlar tarih boyunca...

Kayýp dört mevsim içinde, yokluðuna üþüyorum.
Kaybolduðum sokaklarda yankýlanýyor yalnýzlýðým.
Kulaklarýma, rüzgâr sesini fýsýldýyor...
Seni kaybettiðim yerde kendimi arýyorum yine.
Yine yaðmur yaðýyor þehre ve gözlerim sýrýlsýklam.
Þiirlerin i mgeleri’nde asýldýðým derinliklerde,
Þairleri azat etmek mümkün olur mu?
Mümkün olur mu,
Tutsak olduðum haksýzlýðýn karþýsýnda,
haklýlýðýn kitabýný yazmak?

Kayýp dört mevsim içinde, yokluðuna üþüyorum.
Mesela seni anlatmak ne güzel olurdu çocuklara...
Ve omurgasýzlara, barýþýn onurlu duruþunu, sevdanýn kavgaya tutuþunu.
Nasýl da benziyorsun Mezopotamya uygarlýðýna.
Bin yýllýk sevdalar giyinmiþ çýrýlçýplak uluorta.
Ayak sesinden bir de gülüþünden tanýyorum seni...
Yediveren renklerin arasýnda, barýþýn kucaðýnda,
Ezeli sevdalar baðrýnda, umudun yolculuðunda, kawa’nýn demir dövdüðü harlý ateþte tanýdým seni...

Kayýp dört mevsim içinde, yokluðuna üþüyorum.
Bir kýrlangýç misali vuruluþun gitmiyor gözlerimden,
Ah be göz bebeðim, gitmiyor iþte...
Yasaklý dilimde sözcükler üþüyor.
Buz mavisi gözlerin hayalimde büyüyor.
Hayalin gerçeðime karýþýyor yer gök arasýnda.
Oysa karanlýðýn içinde nasýl da umut veriyorsun.
Gerçeðe dönüp yokluðunu kabullenmek mi?
Asla... Asla... Asla... Bu asla mümkün deðil..
Düþüne uyumak varlýðýna varmak ne güzel þey...
Yokluðuna katlanmak zorunda olmak,
Ölümlerin benzersiz tanýmý gibidir!
Sahi yolumu yoluna denk getirmek için,
Daha kaç kere tavaf etmeliyim,
Yolunu kaybettiðim bu yalan dünyayý?

Kayýp dört mevsim içinde, yokluðuna üþüyorum.
Ben ne firavunlar tanýdým ecel olmuþ mazlumlara...
Ben ne ölümler gördüm köpekleþerek can vermiþ firavunlara...
Öfkemi yarýyorum yüreðimi yýrtýyorum binbir yerden.
Yaralarýmý örten tenim sargý bezi olmuþ bin yýldýr acýlarýma.
Ýþte o dayanýlmaz aðrýlarýn arasýnda sen düþüyorsun aklýma.
Gözlerin gözlerimde duran gizli bir çift tapýnaktýr.
Ben ne zaman bir tuzaðýn içine düþsem,
gözlerin gelir aklýma.
Ýþte o zaman ölüm bile güzel gelir bana...

Tarih: 27.12.2024



Sosyal Medyada Paylaşın: