İNSANLIKTAN ÇIKMIŞSIN SEN

Kula kulluk eyliyorsun
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen
Yalan yanlýþ söylüyorsun
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Nefsinin kölesi olmuþ
Mazlumun çilesi olmuþ
Þeytanýn kalesi olmuþ
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Hafife almýþsýn dini
Yýkmýþsýn sevgi bendini
Aynada seyret kendini
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Tanýmazsýn küçük büyük
Kalbin enkaz, sanki höyük
Dolaþmazsýn bir gün ayýk
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Merhametten yoktur hissen
Akýl kazanýnda piþsen
Nasihat dinlemezsin sen
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Gözlerine inmiþ perde
Düþmüþsün çaresiz derde
Ýslâm’ý yaþamak nerde?
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Özün özümüz deðildir
Sözün sözümüz deðildir
Bezin bezimiz deðildir
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Kalbine kin, nefret dolmuþ
Vicdan kuruyup çöl olmuþ
Bahçende çiçekler solmuþ
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Meyve vermez olmuþ dalýn
Zehre dönüþmüþtür balýn
Ýyi hâl deðildir hâlin
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Dinime benzemez dinin
Yönümüz deðildir yönün
Aklý esir etmiþ kinin
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Benzersin dilli düdüðe
Yüreðin dönmüþ kütüðe
Lâf kâr eylemez hödüðe
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Haddini aþar durursun
Kabýndan taþar durusun
Boþuna yaþar durursun
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Ne güler ne güldürürsün
Mazluma hat bildirirsin
Zulmedersin, öldürürsün
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Bilmezsin yara sarmayý
Dur dendiðinde durmayý
Dost hatýrýný sormayý
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Ýflas etmiþ duygularýn
Dünyalýktýr kaygýlarýn
Zalimedir saygýlarýn
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Kötülere kul olmuþsun
Yolsuzlara yol olmuþsun
Meyvesiz bir dal olmuþsun
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Pas tutmuþ senin vicdanýn
Haramla dolu cüzdanýn
Yalaka dolu dört yanýn
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Bin günahýn var bir günde
Haya, edep yoktur sende
Takýlýp kalmýþsýn dünde
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

Asalaksýn, akmaz terin
Timsali olmuþsun þerrin
Saðlam deðil karakterin
Ýnsanlýktan çýkmýþsýn sen

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: