BİR İDAM MAHKUMU'NUN MEKTUBU

Sevgilim,

Bu sana son sözlerim, son nefesim,
Bir mahkumun daraðacýna giden adýmlarýyla yazdýðý aþk mektubu.
Bugün, hayatýmdan vazgeçiyorum ama sevgimden asla,
Çünkü seni sevmek, ölümü bile güzelleþtiren bir mucizeydi.

Zaman geçiyor burada, demir parmaklýklar arasýnda.
Gün aðýrýyor, ama benim için deðil;
Çünkü her doðan güneþ, senin yüzünü getirmiyor artýk.
Yine de gözlerimi kapatýnca, o güzel yüzün…
O, hayatýn bana verdiði son armaðan gibi parlýyor içimde.

Beni yargýladýlar, sevgilim,
Elleriyle ömrüme bir nokta koymaya çalýþýyorlar.
Ama bilsinler ki, seni sevmek gibi büyük bir suçu,
Yüz daraðacý da silemez bu yürekten.

Biliyor musun, burada, ölüm korkutmuyor beni.
Beni korkutan tek þey,
Sana dokunamadan, sesini bir kez daha duyamadan gitmek.
Bir "hoþça kal" diyemeden ayrýlmak bu dünyadan,
Ve seni sonsuza kadar özlemek… iþte o, ölümden de beter.

Sevgilim, sana hiç anlatamadýðým þeyler var.
Sana olan sevgimi ölçmeye hiçbir dil yetmez.
Eðer bir gün dönüp arkana bakarsan,
Bil ki bu adam, seni nefesiyle bile sevdi.
Her anýný, her gülüþünü, her hüznünü,
Seni, sen olduðun için sevdi, her þeye raðmen.

Dýþarýda kuþlar uçuyor mu hâlâ?
Ya o bahar çiçekleri, açýyorlar mý hâlâ senin bahçende?
Ben burada bir duvarýn gölgesindeyim,
Ama içimde bahar hiç bitmedi. Çünkü sen vardýn.

Sevgilim, daraðacýna yürümek zordur belki,
Ama ben her adýmda seni düþüneceðim.
O ip boynuma dolandýðýnda,
Son nefesimde adýný fýsýldayacaðým.
Çünkü ölüm bile aþkýmý susturamaz.

Sana ne býraktým biliyor musun?
Bir avuç aný, birkaç kýrýk þiir,
Ve bu mektup, kalbimin en derin yerinden kopan.
Senden tek dileðim, beni unutma.
Ölüler unutulunca ölür derler ya,
Beni yaþatmak senin ellerinde.

Þimdi veda zamaný…
Ama bil ki, bu sadece dünyaya bir veda,
Sana asla deðil.
Belki bir gün baþka bir yerde, baþka bir zamanda,
Yine buluþuruz sevgilim.

Son sözüm þu olsun:
Seni sevmek, ölümsüzlüktü.
Ve ben bu ölümsüzlükle ölüme gidiyorum.

Hep seninle,
Sonsuz sevgimle,
Mahkumun.
RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: