Fırtınada Devrilmiş Bir Ağaç
Her aþkýn bir masalý
Her masalýn bir sonu var
Bu masalýn sonunu
Ben kendime bile anlatamadým
Çapraz sorguda
Seni sordu devrin afet-i devranlarý
“Kim seni bu hallere düþüren kadýn kim” dediler
Ser verip sýr vermedim
Sadece, gülünce þiir gibi güler
Ýçince rakýyla seviþir gibi içer
Sövünce Allah ne verdiyse söver
Gidince arkasýna bakmadan giderdi dedim
Gün güne aðýrlaþtý var olmanýn dayanýlmaz hafifliði
Her gece kapýmý içten sürgüleyip
Her sabaha bir ceset gibi uyandým
Hep beni eksiltti aþüfte takvim yapraklarý
Bende hep küskün baktým hayatýn kadrajýna
Sýrrý dökülmüþ aynalar gibi islendim de
Sana dair hiçbir þeyi yansýtmadým
Þarkýlarým tesellisiz
Þiirlerim mezesiz kaldý
Bastýðým toprak bile ayaklarýmýn altýndan kaydý
Son kullanma tarihi çoktan geçti ömrümün
Alkolün tadýný bile unutan ben
Bir bozlaðýn týnýsýna bir kilo raký gömüp
Arabesk bir adama dönüþtüm de
Hiçbir vakit, hiçbir yerde adýný sayýklamadým
Say ki fýrtýnada devrilmiþ bir aðaçtým
Kurþun atsan yýkýlmayan ben
Say ki, bir fiskeyle yerlere serildim
Sen bile ayaða kaldýramasýn artýk beni
Sen bile derman olmazsýn dermansýzlýðýma
Say ki, ben artýk þiir ‘leþ’ tim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.