Harabat Ehli

Bilmem ki kaç asrýn tozunu yuttu bu taþlar,
Kaç söz susturuldu yýkýntýnýn derinliklerinde.
Oysa her çatlaktaki izi okusanýz bir bir,
Suskun sanýrsýnýz; oysa zamanýn fýsýltýlarýnda þiir gizlidir.

Ay vurur dökük pencerelere, yýldýzlar sarar viraneyi,
Ama biz görmek yerine önyargýlarýmýza sýðýnýrýz.
O harap duvarlarýn ardýnda,
Bir hazine gizlidir; hor gören bakýþlarýmýz öteden geçer...

“Harabat ehli nedir ki?” diyen dillere aldanmayýn,
Gözlerinizden perdeyi kaldýrýn ve kalbinizi dinleyin.
Zarafet bazen çatlak bir testi gibidir dostlar,
Damlalarý kutsal, özü o nehirde gizlidir...

Her bir taþý konuþturun; duyun dilini,
Kendi mýsralarýyla þiirdir her yýkýntý.
Ve yorgun ruhlar, o harabelerde nefes alan,
Sizin gölge sandýðýnýz, onlarýn hayallerini taþýr...

Cevheri arayýn ama öylece yargýlamadan,
Topraða gizlenmiþ yýldýzlarý çýkarýn karanlýktan.
Onlar ki zamana tanýklýk eden sessiz þahitlerdir,
Bir viranenin külünden bile hayat üretirler.

Herkes yýkabilir; yapmak zor ve nadirdir,
Fakat toprakta gizlenmiþ haysiyet, aslýnda odur hazine.
O cevher ki bir sevginin damlasý gibi çok deðerlidir,
Harabenin tam kalbinde ýþýl ýþýl parlar...

Ey dostlar, baþlarýnýzý derinlemesine eðin ve izleyin,
Sözlerde deðil, kalplerde derin gerçeklik vardýr,
Bir harabeye rastlarsanýz, oradan asla öylece geçmeyin,
Hakikatin cevheri hep en karanlýk köþelerde gizlidir...

Gönlü yýkýk ve sesi kýsýk olanlar biliniz ki,
En naif þiirleri sessiz kalpleriyle haykýrýr.
Ve unutmayýn; harabat ehlini selamlamadan,
Hiçbir hakikate ulaþamaz insan!

Erol Kekeç/12.11.2024/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: