VE...O GÖZLERE ESİR OLDUM

O gözlere esir oldum,
Bir sonsuzluk denizinde kaybolmuþ bir gemi gibi,
Hangi limana yelken açsam,
Hep senin kýyýlarýna vuruyor dalgalarým.
O bakýþlarýn bir tuzak mý,
Yoksa bir sýðýnak mý bilemiyorum,
Ama her seferinde,
Daha derine batýyorum,
Daha çok sende kalýyorum.

Ne zaman gözlerine baksam,
Bir hikâye baþlýyor içimde.
Ama bu hikâye yarým kalmýþ,
Sonu asla yazýlmayacak.
Her virgül, bir nefes alýþý,
Her nokta, bir vedanýn yankýsý gibi.
Ve ben, o hikâyenin bir karakteri deðil,
Sadece okuyucusuyum,
Her kelimede kendini kaybeden.

O gözlere esir oldum,
Bir þafak vaktiyle gece arasýnda,
Ne tamamen aydýnlýk,
Ne de bütünüyle karanlýk.
Sanki gökkuþaðýnýn silik renklerinde,
Kaybolmuþ bir melodi gibiyim.
Hangi nota bir kurtuluþ getirir,
Hangi ses yankýlanýr içimde?
Cevap yok… sadece gözlerin var,
Ve o gözlerin çaðrýsý.

Bir harita gibi gözlerin,
Ama yollarý daðýlmýþ,
Hiçbir pusula göstermiyor doðru yönü.
Her baktýðýmda,
Kendimden bir parçayý býrakýyorum orada,
Ve yine de eksilmiyorum.
Çünkü o parçalar,
Senin gözlerinde çoðalýyor.

AHMET NEJAT


Sosyal Medyada Paylaşın: