Vaveyla II

paleolitik çaðýn gölgesinde
dilsiz taþlarýn yankýsý
ve yitik bir coðrafyadan
hiçliði içime çizen,
suskun bir mitos yumaðý…

her solukta içime sarkan
kaybolmuþ bir tufan…

vaveyla…
dilimin ucu kýyýsýz bir aðýt
yüz hatlarýma sýrlar kazýnmýþ
gözlerimde hýrçýn dalgalar
ve her dalga hazaný baþlatan
yeni bir zemheri…

ah…
gölgemin rotasýz çaðrýsý
lütfen adres sorma bana
çizik bir haritada kaybolmuþ
içimdeki ölü dillerin yankýsý

yutkunmalarým aðrýlý
ve bir o kadar yaralýyým…

vaveyla…
mezolitik yalnýzlýðýmýn þahidi
zamana kazýnmýþ,
içimin zamansýz sancýsý
gözlerinde kaybolup,
susmalarýnda boðulduðum

ah… vaveyla…
gönlüme açýlan eþsiz eþik

seni anlatamam vaveyla…
alfabem silik,
ellerimde sönmüþ yýldýzlar
ve dilimden pelde düþen
bir þarkýya anlam ararken,
dudaklarýmdan sökülmüþ zaman

hey vaveyla…
yeter bu sarkacýn eziyeti
gözlerime yeni bir sonsuzluk çiz
kulaklarýma tanýdýk bir yanký býrak
ve yakarýþlarýma ses ver artýk

zamanýn unuttuðu,
bir düþ gibi dökülüyor ömrüm
üzerimde sarý bahar yorgunluðu
eski mitolojilerden kalma
sana adanmýþ bir yankýyým

vaveyla…
sen susarken de yankýlanýyorsun
sükutunda tufan gizli
hiçliðin uçurumunda
beni kendine çeker sýzýn

her susuþun bir çýðlýk
her vedan yeni bir ütopya
sen kaderime mühürlenmiþ
yazgýma kundaklanmýþ vuslat…

artýk biliyorum
sen içimde taþýdýðým
karanlýðýn sýrdaþý
ve her adýmda beni izleyen
yalnýzlýðýn yoldaþý

vaveyla…
küllerim arafta,
araf içime oyuk
atlasýnda rehbersiz,
kitabýnda isimsiz
kabuðunda çatlamýþ
yazgýmdan bölünmüþüm…

ah… vaveyla…
aðýdýmýn lirik makamý
bir bilsen…
hasretinden çaðlar açýp,
çað kapatmýþ benliðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: