BENDEYDİ HAZAN HÜZÜN BENDEYDİ İNANMADINIZ

Hüznünü duvarlara yazýyordu
Söylediðim þarký
Acý kayýsý çekirdeði gibiydi umutlarým
Rüzgar penceremde uðuldardý
Korkularýma inat !
Ben se sevinçlerimi içime prangalardým

En dertli türkülerin uðraþýyým þimdi ben
Naðmeler hýçkýrýr dudaklarýmda
Saçlarý periþan bir geceyi yaþýyorum
Uyku gözlerimde öyle dayanýlmaz ki
Yitip gidiyor duygularým ; bir hababam sýnýfýnýn
Geçmiþteki tahta sýralarýnda

Boynu bükük gelip - geçmiþti bu yýl baharlar
Buruk tadýný duydukça yalnýzlýðýmýn
Gecelere sergiliyorum hatýralarýmý dize dize
Ezgi ezgi çýnladýkça kulaklarýmda
Hüzün þarkýlarým
Düþünüyorum da yaþamak neydi bilemedim
....Ve unutmaya baþlýyorum en güzel zamanlarýmý
Düþlerimi, masalsý akþamlarýmý

Sabahýn ekmek kokan uyanýþýný özlüyorum
Benim, geceyarýlarýna çakýlý göz bebeklerim
Anlayamadýðým gölgeler sarýyor dört bir yanýmý
Bulutlara asýyorlar beni
Saçlarýmdan tutup, tutupta acýmasýz merhametsizler
Bilemiyorum
Düþlerimin hangi derinliðinde
Beynimi kemiren anýlara koþuyorum rüyalarýmda
Durdurmaya çalýþýyor zamaný
Saçlarýmda dolaþan mavi bir kelebek
Sonra durup bir hüzzam þarký oluyor
Maziden seslenen hatýralarým

Mucize bekliyorum belki deðiþir diye hayat
Çorak þarkýlarýn dizlerinde uyumuþ yüreðim
Hüzün bende, hazan bendeydi inanmadýnýz
Kýrdýnýz kalemimi !!!
Cahit Sýtký’dan bir þiir uzanýyor dudaklarýma
Þimdi gecenin 0: 03 üne vuruyor tik taklar
Çatlak duvarlar arasýnda kanýyor yalnýzlýðým

Çisil çisil yaðmurlara kapýlýyor gözlerim
Karanlýklar aðýt yakýyor damarlarýmda
Tüm sokaklarýný dolaþýrken tenimin, döne dolaþa
Kayboldu mavi düþlerim karanlýklarda
Artýk ben
Yenilmiþ tüm acýlara çaresiz
Gecelerin avuçlarýnda yavaþ yavaþ
Solan bir gül gibiyim

Günay Koçak

26. 12. 2024





Sosyal Medyada Paylaşın: