BU GECE ŞİİRE DÖKTÜM ACILARIMI İSYAN ETTİM EN SEVDİĞİM HATIRALARA BİLE SENSİZLİKTEN

Gece yarýlarý
Gözlerim bir þiir yorgunu
Penceremde sonbahar
Aðladýðýn þarkýlarda içiyorum þimdi
Çay kokulu akþamlarda sen
Yine mektuplarýna döþendim
Zarf hüzün içinde
Kaðýtlar aðlamaklý
Yatýlý okulda okuyan öksüz ben
Her gece anýlara daldýkça
Aðlýyorum

Terkedilmiþ gecelerde saklýyým
Kan kusuyor özlemin yalnýzlýðýma
En güzel masalsý akþamlarda yaþamýþtým
Þimdi
Þarkýlar zehir gibi acý
Bir yaprak gibi döküldü
En güzel zamanlarým avuçlarýmdan
Artýk umutlarýmý
Kurþuna diziyorum tren raylarýnda
Ben yenilmiþim kadere
Ben bitik, ben yýkýlan, umudu sönen
Þimdi ýssýz sokaklarda
Sokak lambalarýnýn hüznünü yaþýyorum

Gece yarýlarý
Kapkara dallarda
Tüm kuþlar suskun
Ay güneþ’e küskün
Ýçli dýþlý bulutlarla
Anlatýlmayan þeyler var hatýramda
Denizler daðlar kadar her gece büyür

Islak bir tebessüm gibisin yüzümde
Neden aðlayamam ki istediðim zaman
Düþün ki çaðrýlara zamaným kalmadý
Dolu dizgin koþar atlýlar þafaða
Ben hep seni yaþarým geceyarýlarý
Özgürlüðümü

Günay Koçak

22. 12. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: