Ýçim yanar, görmezsin. Sana söylediklerimden çok, sustuklarýmda saklýdýr acým. Her nefes alýþýmda bir kor düþer yüreðime, Ama sen, rüzgâr gibi geçip gidersin.
Ýçim yanar, görmezsin. Bir gülüþümün ardýnda bin kýrýk vardýr, Bir sessizliðimde kaybolan yýllar saklý. Bazen bir sözle kanatýlýr yaralarým, Bazen bir bakýþla yeniden açýlýr.
Ýçim yanar, görmezsin. Çünkü sen yalnýzca dýþýmý görürsün; Bir gölge gibi yanýmdasýn, ama bana uzak. Elim sana uzanýr, ama dokunamaz; Kalbim seni çaðýrýr, ama sen duymazsýn.
Ýçim yanar, görmezsin. Her gün biraz daha eririm kendi ateþimde, Ama sen fark etmeden yürürsün yanýmdan. Ben kül olurum, rüzgâr savurur; Sen yalnýzca bir toz zerresi görürsün. Sosyal Medyada Paylaşın:
asaferenturkoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.