Hal-i Pür-Melalimiz

bu yaðmurlar eski yaðmurlar deðil
o çok sevdiðimiz yaðmur taneleri
artýk kýrýk seramik parçalarý gibi batýyor ömrümüze
her günümüz delik deþik
biz bardaktan boþalýrcasýna kanýyoruz

bu þehrin mazgallarýndan akýp gittikçe hayat
biz acýlarýmýzý abaküs boncuðu gibi sýraya diziyoruz

çýkmaz sokaklarda kapana kýsýldýk
þehrin arka mahallelerine düþüyor artýk gölgemiz
elde avuçta bir kuru canýmýz kaldý
bir yandan yaþamak için çýrpýnýyor
bir yandan afili ölümler beðeniyoruz kendimize

yanlýþ anlamayýn kendimizi övmüyoruz
hal-i pür-melalimizi beyan ediyoruz

lanetlenmiþ Lut kavmi gibiyiz
günü kurtarayým derken dünümüzü tefeciye bozdurduk
artýk her saklambacýn ilk sobeleneni
her süreðin en kýdemli avýyýz

düþ yorgunuyuz
aþk yorgunuyuz
aþka açýlan kapýlarýmýz darmadaðýn
gözlerimizde katledilmiþ aþklarýn kýzýllýðý
pire için yorgan yakmaya bahane arýyoruz

gitgide anlamsýzlaþýyor nefes almak
ha bire bizi çaðýrýyor içimizdeki kör uçurum
bir adým atsak
belki bu sonsuz kahýr son bulacak
belki içimizdeki yitik nehir yataðýna kavuþacak

öldürün ulan öldürün bizi
yoksa kahrýmýz bu þehri havaya uçuracak





Sosyal Medyada Paylaşın: