Ölmek derler insanlar,ölmeyi bilseler,
Ölmenin,daha önce yaþanmamýþ umutlarla.
Bir insan vardýr,ölmekten korkmaz,
Ama ölmenin ne demek olduðunu bilse…
Ýþte o zaman anlar aþk acýsýný..
Sen nerden biliyorsun diye sorsalar bana
Ben daha önce..ben daha önce bir kez öldüm!!
Deseler ki ,,o öldü mü peki..
Öldü,,öldü diyorum..
Mezarý kalbimde,,üzerinde kýrmýzý solmuþ bir gül..
Mezar taþý,,mezar taþý kalbime acý veriyor..
Saplanýyor..
Yüreðimi kanatýyor..
Deseler ki neden hala kalbinde
Çýkartamam..asla çýkartamam bir ölüyü yerinden..
Diyorlar ki o ölünün ruhu þimdi nerde..
Eski bir arkadaþ mý desem,,eski bir sýrdaþ mi desem..
Yoksa yeni bir kalleþ mi desem..
Peki neden bunlara sessiz kalýyorsun diye sorsalar
Ben bu zamana kadar deðer vermiþim,,sevdiðime..
Deðer verdiðini düþüne düþüne..
Þimdi içime atýyorum,, mezarýnýn üstünü,,
Kara toprakla örtüyorum..
Peki ya kalleþ ne oldu deseler..
O bir kere kalleþ olmuþ,,
Ha..dersiniz, sende intikamýný al diye..
Ben kalleþmiyim be kardeþlerim..
Bir kalleþi bile arkadan vurayým ki ben asla kalleþ deðilim..
Ben ,,ben sadece acý çeken..
Sadece acý çeken,,
Zavallý bir mezar bekçisiyim..
Murat ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.