ANAM KIRDILAR YÜREĞİMİ

Anam,
Senin titreyen ellerinle büyüttüðün bu yürek var ya,
Þimdi paramparça.
Hani dualarýnla sarmýþtýn beni,
Hani gözlerinden akan yaþlarla yýkamýþtýn her acýmý.
Þimdi o dualarýn yetmiyor,
Yetmiyor bu kalbimin kanayan yarasýna.

Bir zamanlar masum bir çocuk gibi,
Sana koþardým düþsem, yaralansam.
Ama þimdi öyle derin yaralar açtýlar ki,
Kime sýðýnsam, hangi duaya tutunsam,
Hepsi yetim kalýyor,
Hepsi eksik.

Anam,
Kýyamazdýn sen bana,
Sözlerin bile yumuþacýk dokunurdu kalbime.
Ama bak iþte,
Sever gibi görünüp,
Hançer sapladýlar bu kalbime.
Güldüler yüzüme,
Ama içten içe köklerimi kestiler.

Onlar anam,
Gözlerimdeki ýþýðý kararttýlar.
Sevda diye sunduklarý sadece bir yalanmýþ,
Bir maske, bir oyunmuþ hepsi.
Ben her þeyimle inandým,
Ama onlar her þeyimle yaraladýlar beni.

Ne desen az þimdi,
Ne dua etsen hafifler mi bu yük?
Benim kalbimi taþ yerine koydular anam,
Ve her seferinde o taþý yere fýrlattýlar.
Seviyorum derken,
Sevdayý bir hançere dönüþtürdüler.

Hani derdin ya bana,
"Evladým, kalbini temiz tut."
Ben anam,
Kalbimi hep temiz tuttum.
Ama onlar,
Kirli elleriyle dokundular tertemiz yüreðime.
Ve þimdi iþte,
Kirlettiler her þeyimi.

Gözlerime bak anam,
O eski ýþýk yok artýk.
O eski ben yok artýk.
Ama yine de sana sýðýnýrým,
Sana anlatýrým her acýmý,
Çünkü senin dualarýn,
Hâlâ tek umudum,
Hâlâ en büyük gücüm.

Anam,
Sana söz veriyorum,
Bu kýrýk kalbi yine de taþýyacaðým.
Her yarasýný,
Her izini,
Bir gün iyileþtireceðim.
Senin sevginle,
Senin duasýyla yeniden ayaða kalkacaðým.

Ama þimdi,
Þimdi sadece baþýmý dizlerine koymak isterim.
Sana anlatmak isterim her þeyi,
Ve susmak isterim.
Çünkü senin sessizliðin bile,
Bu dünyadan daha büyük bir þifa benim için.
Anam,
Bilirim, yüreðin de kanar benimle.
Her gözyaþým, senin kalbinde de yanký bulur.
Senin evladýna dokunan her hançer,
Sana da saplanýr sanki.
Ama ne yapayým anam,
Ben bu kalbi taþ deðil sevda için yarattým,
Sevmek için açtým.

Þimdi oturup soruyorum kendime,
Neden bu kadar acýmasýz insanlar?
Neden bir kalbi sever gibi görünüp,
Parçalýyorlar sonra?
Hani sevgi kutsaldý,
Hani yürek dediðin bir emanetti?
Onlar bunu bilmeden nasýl yaþar,
Nasýl nefes alýr, anam?

Ama sen yine de dualarýný eksik etme benden,
Çünkü senin duasýz bir günüm olamaz.
Ellerim kan içinde olsa da,
Yüreðim bin yara alsa da,
Sen varsýn ya,
Bu kalp yeniden yeþerir,
Bu yürek yine insanlara inanýr.

Anam,
Kýrdýlar yüreðimi, ama parçalarýný topluyorum þimdi.
Her parçaya seni koyuyorum,
Senin sevgini, senin sabrýný iþliyorum o yaralara.
Ve inan, bir gün bu kalp,
Daha güçlü atacak.
Sevgiye inat edenlere inat,
Yine de sevmeyi bilecek.

RAMAZAN ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın: