Hüzün
Hüzün
Bir ceylanýn bakýþlarýnda gizli
Ürkek, titrek saf ama hep berrak
Bir dað baþýnda, bir ýrmak kenarýnda
Gel gitler arasýnda aþýnmýþ rüzgarla.
Bir adam dokunmalý ruhuma
" Ceylan gözlerime kurban olmalý"
Bir kuþ konmalý dallarýma bir alaca kuþ
Þakýyarak sözsüz þiir gibi anlamlandýrmalý.
Siz! cama vuran gölgeler çiçeklenmelisiniz
Gecenin aþkýna yýldýzlarý avuçlayarak
Sonra susmalýsýnýz çünkü aþk
Kelebeklerin kanadýnda sessizce gelir.
Ellerim vardý geceleri ýþýtan
Düþlerim vardý bir yabancýya adanan
Koyu karanlýklarda koþarken tek baþýna
Ne bir söz yazýldý ne bir þiir adýma
Ellerim vardý bana kalan.
Hiçbir ev ýþýðýný yakmýyor artýk
Hareketsiz tabiat, ulu orman kainat
Ayýn gölgesi, mezarýnda yatan adam
Vadisini yitirmiþ zambak
Çýplak dallarda serçeler üþüyor
Ürkek bir ceylan var içimde kendinden geçiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.