Karanlýða gömülü nice kaleler aydýnlattýn Mihra kýlýç kalkan kuþanmadan nice surlar yýktýn nice dehlizler esir alarak þeytana hizmet eden Lilith’i çýkardýn aydýnlýða nazaran Adem’e eþ sana türdeþ Talmudda Sukkubi olurken Lilith yanmaya devam ettin Mihra
an gibi dün gibi insanlýðýn varoluþu cennetten kovuluþ olmasýn diye nezirler adayýp zikir edenlere yön oldun Mihra
insan insaný yok edecekse sakýn ha fýrsat verme baðnazlýk uðruna yapýlacak cihada patla da karanlýða göm kainatý Mihra
biliriz ki adý var zahiri yok Tanrýnýn kendi gücündür yüzyýllarca yanýþýn herþeyin mutlak sonu ölümdür kendini ölümsüz sanma Mihra sen de ölümü tadacaksýn
Biliyor musun Mihra sen ölürsen kainat kendine ben ise sana ölürüm Mihra
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.