Bilinç altýmdaki fýrtýnalar dinmiyor ki
günüme güneþ doðsun
aldýðým her nefes yetmiyor ki
bilcümle bedenim huzur bulsun.
Hangi yaþýmda kaldým, çok tarumarým
bazen misket oynuyorum yarenlerle,
bazen þeytan uçurtmasý peþinde,
güvercinler gibi kanatlanýyorum akþam üzeri
Pan benimle sürü peþinde,
pancar çapalýyorum seherin ucunda,
sonra okula koþacaðým
sýraya girip derse baþlayacaðým.
Bazen orda kalmak istiyor caným.
Ruh,çoðu hastalýðý yener derler (Tesla)
ya ruhunu geçmiþte býrakanlar.
Olympos tanrýlarý toplantýda odamda
hangisi özlem günlerimi ikiletecek bana
onlar,’’geçmiþi unutursan geçmiþ olur’’ diyor
ben de geçmiþ olsun diyorum
Zeus’a.
Ve bu düþünceleri terkedip
günüme dönüyorum
tekavüt olalý.
O kadar karýþýk uðraþý içinde ki zihnim
kuþlarýn aðýtlarýný dinliyorum sabahlarý
kimsesiz çocuk iþitisiyle...
susturamýyorum içimdeki çocuklarý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.