Bir fincan kahve kokusuydu içimdeki nefesin tadýna doyulmaz bir zevkin zirvesiydi her dokunuþta gezintilerim.
Sen gülünce hayat ne kadar güzel sen gülünce her þeyin özel mavi ummanlarda boðuyor yaþlý bedenimi yaþam fýþkýran nefesin ve içinde kaybolduðum gözlerin.
Hazanýn hüznü mü çöktü içimize sessizce gözaltý geziniþlerin bir ayrýlýðý çaðýrýyor sanki yaðmur serinliði gibi hece hece üstüme iniþlerin.
Bir fincan kahve tadýyla baþlardý gün aþk dolu umut dolu anlarým yarýnlar mý azaldý neden soldu bakýþlarým bir tren yolu sessizliðine mi dönecek yaþamým.