Gönül Bağım Virane

Gönül Baðým Virane

Gönül baðým virane, niye tütmez ocaðým?
Günün her saatinde yollara mý bakayým?
Artýk kendimi bile ýsýtmýyor sýcaðým,
Dilek mendillerini dallara mý takayým?

Yüreðim hasta düþtü, yas tutuyor gözlerim,
Ruhumun darlýðýndan tutuluyor dizlerim,
Yeni baþtan çizsem de siliniyor izlerim,
Ayak ses versin diye nallara mý çakayým?

Yüzüme gül desem de kýrýk yüreðim gülmez,
Alem namýn peþinde, fakire kimse gelmez,
Gözümün hasretini yaþýmdan gayrý bilmez,
Boþa gitmesin diye göllere mi akayým?

Yaylanýn mantarýna kukuvaka der idik,
Fakirlik hanemizde neþe doðrar yer idik,
Dað-bayýr dolaþýrken hep mutlu nefer idik,
Gönül baðý bilmeyen kullara mý sýkayým?

Nerde eski komþuluk, nerde çat kapý diyen?
Sofrayý görür görmez oturup peþin yiyen,
Gelenek hatýrýna kaþeni zevkle giyen,
Kýnayý sevmez diye elleri mi yakayým?

Der Hoþoðlu. ne olduk, daðýldýk dört bir yana?
Çocuklar mektep dedi, nerde doðuran ana?
Neylesin garip baþým, hangi birine yana?
Ýçimden geçenleri dillere mi dökeyim?

Mustafa Hoþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: