Eskisi gibi deðil terk ettiðin bu þehir,
Cadde ve sokaklarý, sanki bir yangýn yeri.
Ve sen tüm mavileri, yaktýðýn günden beri;
Gözyaþým içime dökülen asi bir nehir!
Hangi yoluna girsem, bulduðum ölü hâlim,
Sana verdiðim nefes, nafile imiþ meðer.
Yüzümdeki çizgiler, dile gelseydi eðer;
Diken gibi kalýrdý, kursaðýnda vebâlim!
Bu þehirde bu kadar, yokuþ yoktu önceden,
Ben de bu kadar güçsüz ve kimsesiz deðildim.
Her sabah topraðýna, yüz sürmeye eðildim;
Meðer ektiðim dua, bozulurmuþ geceden!