HÜZÜN ÇIKMAZINDA BEN

Yaðmur bulutlarýndan da karaydý bu akþam
Sensizlik boðazýmda düðüm düðüm
’Sevmek Korkulu Rüya ’ derdi þarkýlar
Ýnanmazdým
Bir gurbet türküsüydü sensizlik
Hiç alýþamadýðým ayrýlýklarda
Acý bir özleyiþti seni arayýþým
Yaþama umudum, sevgi daðarcýðým
Hayat ýþýðým... bir sen, bir þarkým
Senle dolu olan... hüzün çýkmazýnda ben

Saat akþamýn beþleriydi, seni bekledim
Evinize on metre ötede kar yaðýyordu
Ama bilemedin ki; öyle sýrýl sýklam
Ben sana yaðýyordum
Özlemler kuþatmýþtý yollarýmý o saatte
Üþüdüðümü hissetmiyordum bile
Çýkýp gelmeni bekledim üçüncü durakta
Seni öyle arýyordum... yoktun !

Ve
Her þiirim ayrý ayrý seninle doluydu
Kalbim yokluðuna artýk bak
Tüm öfkesini kuþattý kadehlere
Sayanora pastanesinde bir dost
Seni anlattý bana
Daðýldý tüm düþünceleri beynimin
Yere düþen bir bardak gibi
Kýrýldým tuz - buz aynalarda
Gözlerin bin parçaya bölündü

Akþamýn bu saatlerinde
Hayalin canlanýr bir an gözümde
Maziyi anarýmda burkulur yüreðim
Þimdi o günlere dalýp ta elde deðil
Aðlamamak
Eskisi gibi gülmüyor hüzünlü yüzüm
Yalnýz ve kimsesiz bu yerde acýlar sardý bak
Yaprak dökümü týpký, her mevsim

Günay Koçak

20. 12. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: