İBRET ZAMANLARI...

Bir çýnar yapraðý düþmeye görsün,
Sürür niceleri ardýndan mevsim.
Dallarda baþlarken matemli hüzün;
Çok yapraðýn düþtüðünü görürsün.
Tuvalde belirir bir sarý resim,
Kuru yapraklarla sen de yürürsün.

Kaç, gücün yeterse bu sonbahardan,
Sonunda üþüten o kýþ gelecek.
Goncayý sevenler çekinmez hardan,
Nasip alýr, kýþtan sonra bahardan.
Yeni bir mevsimle kuþlar dönecek,
Bülbül dem tutacak son ilkbahardan.

Hayat böyle sürer, yenilenir gün,
Toprak kokusuyla, ölen canlanýr.
Dallar filiz verir, filizler sürgün,
Yeniden dirilen canlar kanlanýr.
Ýbret zamanýdýr yaþanan hergün,
"Hu vel bâkî..." diyen, Hakk’a yollanýr.

27.06.2017
Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan

Sosyal Medyada Paylaşın: