DEĞİLDİR

Evvelâ renkler kirlendi
Allarýmýz al deðildir
Kovanlar ayýya teslim
Ballarýmýz bal deðildir

Ömür bitti, mühlet doldu
Bahçemizde güller soldu
Aðaç meyve vermez oldu
Dallarýmýz dal deðildir

Çöplüklerde ötenler var
Baþlamadan bitenler var
Uçuruma gidenler var
Hâllerimiz hâl deðildir

Ýz býrakmaz, yürür karda
Bazen kolay, bazen zorda
Her þeyimiz hile hurda
Mallarýmýz mal deðildir

Menzil olsa da muradý
Kolay geçemez sýratý
Yollara kýrdýrýr atý
Nallarýmýz nal deðildir

Küçükler büyüðe çatar
Gece deðil gündüz yatar
Her ne varsa kire batar
Ellerimiz el deðildir

Bir saðdan bir soldan eser
Kâh çoðalýr kâh da keser
Yaðmurlar buluta küser
Yellerimiz yel deðildir

Davul zurnalar devrilmiþ
Kopuz çelloya çevrilmiþ
Sazlar gitara evrilmiþ
Tellerimiz tel deðildir

Ömrün meþgalesi çoktur
Beti bereketi yoktur
Omuzlarýmýzda yüktür
Yýllarýmýz yýl deðildir

Yalana saplanmýþ çoðu
Ne varý bilir ne yoðu
Etrafýna saçar aðý
Dillerimiz dil deðildir

Muteberdir þimdi parsa
Bahçe, tarla olmuþ arsa
Betonlaþmýþ her ne varsa
Ýllerimiz il deðildir

Ýnsan hazýra alýþmýþ
Ýki yatmýþ, bir çalýþmýþ
Yokluklarýný bölüþmüþ (!)
Rollerimiz rol deðildir

Menzil uzak, çok yorulduk
Ecnebilerle karýldýk
Düþtük, yýlana sarýldýk
Kollarýmýz kol deðildir

Kaybettik o eski gücü
Nerde aramalý suçu?
Uçuruma varýr ucu...
Yollarýmýz yol deðildir

Ana babayý bilmezler
Düðün, bayramda gelmezler
Asýk yüzlüdür, gülmezler
Döllerimiz döl deðildir

Kirlidir, görünmez dibi
Saðý solu olmuþ yapý
Ýçine atmýþlar çöpü
Göllerimiz göl deðildir

Duymamýþtýr vaveylâyý
Güneþ zanneder aylayý
Ne bilsin Kays’ý, Leylâ’yý
Çöllerimiz çöl deðildir

Ne rengi var ne de ne koku
Özüyle uyuþmaz doku
Farksýzdýr pembesi, aký
Güllerimiz gül deðildir

Kimi para pula tapar
Þeytanýn yoluna sapar
Kemiði havada kapar
Kullarýmýz kul deðildir

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: