BÜLBÜL

"NOT: Bu þiir bir hikayeden yola çýkýlarak yazýlmýþtýr. Ýslami kaynaklardan ayrý olarak hikaye edilmiþtir.."
***
Nemrut’un ateþi harlanýp yandý,
Bunu gören bülbül bir suya bandý,
Gagasýna su alýp ateþe kondu,
Bu suyla bu ateþ, sönmez dediler.

Cibril yetiþti de tuttu bülbülü,
Bülbülün gözünden kalkmýþ da tülü,
Gülistan kokuyor Ýbrahim gülü,
Tutuldu da dili onmaz dediler.

Cibril gül gösterdi, senindir dedi,
Sevinçten yüreði tir tir titredi,
Bülbül kondu gülü zikre ekledi
Dikensiz güllere konmaz dediler.

Göç eylerken bülbül Mýsýr’da Nil’e,
Hediye mi geldi sana bu çile,
Gül mü dikilir hiç bulanýk mile,
Bülbüle gülünden dönmez dediler.

Özbekoðlu sen de derdini deþme,
Kazýlýrsa su çýkar çöldeki eþme,
Rabbini zikreder göz iki çeþme,
Kalbinde sýzýsý dinmez dediler.

11.12.2024 Ankara
Durmuþ Ali ÖZBEK
Kültür Bakanlýðý Halk Þairi

Sosyal Medyada Paylaşın: