MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Kaldırımdaki Adam
sır

Kaldırımdaki Adam




Kaldýrýmda bir adam, saç sakala karýþmýþ,
Güneþ yakmýþ tenini, eti taþa yapýþmýþ.

Sormadým da adýný, bu adam kim, Hýzýr mý?
Öldü ölecek adam, bilmem kabri hazýr mý?

Belli ki bu adamýn, ne evi var, ne barký.
Bir yaz günü mevsim kýþ, takvimi hayat çarký.

O yorgun gözlerinde, dünyaya dair sitem,
Sâhi bugün bayramdý, bayramlar ona mâtem.

Çevresi bir kýyâmet, çeþit çeþit insanlar,
Göreni duyaný yok, zâten kim onu anlar.

Hemen yattýðý yerde, yanýbaþýnda durak,
Bekleyenler az sonra, evlerine varacak.

Yazýk ki bu adamýn evi taþ kaldýrýmlar,
Sohbet arkadaþlarý, takýr tukur adýmlar.

Bu ne zor iþ Allahým!... Yalnýzlýk âh yalnýzlýk,
Çevre mahþer misali, ölmüþ bir kalabalýk.

Bekleyen kimsesi yok, beklediði bir þey var,
Bu adamý kim bekler, belki gassal ve mezar.

Tenhalaþtý kaldýrým, zaten tenhaydý adam,
Hava karardý burda, yorganý yýldýzlý dam.

Ne diye uyur kiþi, yalnýz nasýl yatýlýr,
Niçin bana her yalnýz, ölümü hatýrlatýr.

Kaldýrýmdaki adam, acaba uyuyor mu?,
Neden yalnýzým diye, kendine soruyor mu?

Sorsa ne olur ki hem, kaçamaz þu derdinden,
Ben kendime bir sorsam, hani þöyle derinden.

Biz de yarýn böyle mi, böyle mi olacaðýz,
Bir baþýmýza yalnýz öylece kalacaðýz.

Ýbret bu adam ibret, o þimdiden kimsesiz,
Onun þimdiki hali, yarýn ki ahvâlimiz.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.