aralýk sonu ocak baþý yýlýn en cafcaflý günleri
yürüdüm tebessümü eksik vakitlerin ortasýndan
aklýmý kurcalayan ne varsa silkeledim topraða
eskittim sokaklarýný þehrin arþýnladým gürültünün
uzunca boyunu
geçtim gölgelerin içinden yaralý bir kuzu gibi
bu cangýl karanlýðýnýn oluklarýndan sýzan hüzünle
sýrtýmda biriken þehrin isiyle dumanýyla küfüyle
þimdi üzerimi örtecek bir bulut bir þimþek olsa
kirimi pasýmý yýkayacak en azýndan
bir yaðmur kümesi
çulsuz saðýr gök
hýmbýl kör toprak
sayýsýz mendil kirlettim sayýsýz karanfil kuruttum
yalnýzlýðýn kartal gibi palazlanan sivri kanatlarýnda
dudak titreten iç kemiren günlerin eklem kýrýklarýnda
kaç mevsim eskittim kaç gül soldurdum kaç serçe ölüsüyle
saðanak saðanak aðdým toz bulutlarýnýn
içinden çöllere de
hiçbir aðaç
tutmadý elimden hiçbir dal sarýlmadý belimden
boynumda yürüyen azýlý kederlerin izini hiçbir kul silmedi
Tanrýnýn unuttuðu yerlerde susak bir toprak gibi çatladým
karýncalar filler kervanlar gerdan kýrdý üzerimde
tepinerek
bir kül gibi üflendim daðlara
bir yel gibi savruldum uçurumlara
bir sulh bir barýþ saðlayamadým gönülsüz hayatla
bir yas bir matem tutamadým kontrollü acziyetimden
bir kurþun asker olamadým oyun bahçelerinde
bir otlak bir mera olamadým gezinemedi
üstümde kuþlar karýncalar
ömürlük bir masalým olmadý hiç masal kahramanlarýmda
kýsacýk bir önsözden ibaretti geçmiþim cezbedici bir yaný yoktu
itibar görmedi
hayatýn satýr aralarýnda ufalandý gitti benim gibi kelimelerimde
ne bir ehramým ne bir yüz görümlüðüm kaldý geriye
.............
ayþe uçar
2012202409:07