Toprağın Bütün Renkleridir

kýyýlara, kýyýlarýna gömüyorsun
tüm hatýralar ve umursamadýðýn özlemleri bile
yetmiyor toprak, örtmüyor ;  yetmiyor çakýl taþlarý , kumlar
ve denizyýldýzlarý
vermiyor  son nefesini bir türlü aþk mýdýr, alýþkanlýk mýdýr nedir
kýyýlarýna gömüyorsun...

alnýmda martýlar
en yükseðe , güzele , ýslýklarla gülüþlere
kanat çýrpýyor görmüyorsun
saymýyorsun
senin için ne kelimeler biriktirdiðimi
ve koparýp almýyorsun
omzuna astýðým amonyak çiçeðini


oku :

Gregor* u artýk taþýmayan ayaklarý
ve birden bire herþey yolundayken
biten öyküsü
kalkamadý o yataktan iþte
gücüm var , sesim yeter deme !
gömme kýyýlarýna
çekip götürür  varmaz bir daha gelgitler

umudu iki yöne topraða ve gökyüzüne
sürüyorum
ayrý yönlerde yapraklarým sen olur
verdiðim tohumda tükenirim
tükendiðim yüceltim ararattýr yeþillerin düþer
budur iþte aþkýmýn döngüsü
kýyýlarýnda tut


baþka bir ruhtan çalamazsýn sandýðým
köklerimi gözlerinde bulduðum
isyanýma - nisyanýma rahmet
ben yine seni seçerdim
bin yaþamda bin dünya da
kýyýlarýna kat ...

* Kafka Dönüþüm

Adem TOK
Sosyal Medyada Paylaşın: