Sen Gidince
Sen Gidince
Sen gidince ýssýz kaldý yüreðim,
Buralarda kal desen de kalamam.
Esti hazan, çöktü gönül direðim,
Akan yaþým sil desen de silemem.
Çiçek soldu, ne bal kaldý ne kovan,
Lezzet bitti, tatlar gitti, aþ yavan,
Cývýl cývýl deðil artýk hoþ yuvan,
Hayal kurup, dal desen de dalamam.
Aya küstüm, dargýn kaldým seneye,
Çekmek için yer kalmadý sineye,
Umut diye dönüp baksam haneye,
Boþ kapýyý, çal desen de çalamam.
Yurdum yoktur, ne seyyahým ne derviþ,
Gayesizce dolanmakla kim ermiþ?
Derman diye bu marazý yar vermiþ,
Yarsýz þifa bul desen de bulamam.
Müþkül hale yol aradým seleften,
Umut var mý, arasam mý haleften?
Ahir ömrüm baþlayamam eliften?
Arif olup bil desen de bilemem.
Gecem kâbus, hayal oldu uykular,
Hafýzam yok, nerde kaldý kaygýlar?
Yürek öldü, köreldi tüm duygular,
Ölü kalbe, gül desen de gülemem.
Mustafa Hoþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.