Ve İnsan!..

Ve Ýnsan!..

Ýstemem baþka vuslat, ben her an sende varým;
Hasretin bana yeter, gurbetinde yaþarým.
Zikrim Sensin dilimde, fikrimden çýkmýyorsun,
Bazan gamlanýr gönlüm, bazan coþar taþarým.

Esbâb-ý mucibesi belli olan deveran,
Kendinden parça almýþ, atmýþ dünyaya Mevlam.
Beni taný, bil beni; sen Kül’ ün bir cüz’üsün;
Yalnýz cüz’le baþlamýþ evren boyutlu davam.

Sonra bizler, hep bizler; deryaya ulaþmýþlar,
Evren boyu yol alýp, kâinatý aþmýþlar.
Yol almanýn hazzýyla baþlarý göðe ermiþ;
Veya hep öyle sanýp, damlada dolaþmýþlar,
Sonunda vardýk derken, Bir’ den uzaklaþmýþlar...

27.07.2012 Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: