Sokaklar Üșürken
Kaldýrým taþlarýnda yankýlanýr ayak sesim,
Bu þehir, alnýmýn çizgilerine kazýnmýþ bir harita.
Her köþe baþýnda bir eksik tamamlanýr,
Her dönemeçte bir þiir düþer cebime.
Gökyüzü eðilir üstüme,
Sana benzer yýldýzlar yanar sönmeden önce.
Bir aðýt dökülür çatýlardan,
Duvarlara sinmiþ türkülerle.
Ellerim cebimde taþýdýðým devrim,
Bir avuç cesaret, bir avuç hüzün.
Tütün kokusuna karýþýr sessizliðim,
Adýmlarýmda eksik bir kervan var.
Sen, sokak lambalarýnýn aydýnlattýðý yalnýzlýk,
Ben, sokaklarýn kalbine saplanmýþ karanlýk.
Kaç mevsim daha sürecek bu eksiklik,
Kaç sabah daha toplanacak bu yangýn?
Hüzün bazen bir dost gibi oturur yanýma,
Kaldýrýmlara yazýlmýþ hikayeleri okur.
Ve ben, her seferinde yeniden inanýrým,
Bir gün bu þehrin adý da deðiþecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Kurtuluş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.