hýzla geçiyor zaman
parmak arasý terliðinde kýzýlca kan
sýrtýnda kostaklý mor cepken zincirli saat
elinde çýngýraklý tef
çelikten gürz
vurdukça þafaðýma titriyorum
ürkek bedenimde nâr-ý cehennemler
yandýkça kül üfledikçe
ince bir sýzý
-kara donlu akþamlarýn çýðlýðýnda öfke kusan rüzgârlar
ah! sürekli yýrtýlýyor nazlý umutlarýn ipekten peçesi
yaðmurlar yaðýyor
sýrýlsýklam þehirlerin siyahi yüzlerine yüzlerinde mor çiller
gözlerimde uzayan yollar sevinci belirsiz izler
ellerimde dudak arasý hüzünler
sel sele taþýyor sokaklar
kaldýrýmlar
ahraz duvarlarda
titrek oynak danslar kýpýr kýpýr gölge cambazlarý
seyircisi birkaç vazo birkaç kurumuþ çiçek birkaç yaprak
alkýþsýz tufanlar koparken
anlamýyor acizler
yan yan devriliyor daðlar
yýldýzlar kopuyor göðün simsiyah aðzýndan
kulaklarým aðýr gözlerim kör kulaklarým saðýr
hangi bilinmezin arkasýndayým
hangi hiçliðin ortasýndayým
-ses ver Tanrým
sessizlik
bir parça sessizlik sonrasý
uykusu derin saçlarým çözülüyor belik belik
çözüldükçe saçlarým kördüðüm bacaklarým
yoksunluðun vurdumduymaz umarsýz kapýlarý
çelikten zýrhýný kuþanmýþ derin oymalý kapýlar
ah! mermer kapýlar yüzüme kapalý
anahtar-
sýzým
-sýzýmsýzým
susuyor ecel
ölmek ölmem yasak yaþamakta
hiçlikle varlýk arasý imtihanlarým tükenmezken
kayýp mevsimlerin silik güneþlerinde düþ kýrýklýklarýyla
ezayla cefa arasýnda sürünen adýmlarýmda binlerce keder
gülümsemeyi unutan dudaðýmdaysa
buzdan direkler
-geçit vermez mutluluklara
diþsiz týrnaksýz kaldým sanrýlý sofralarda aþsýz ekmeksiz
dudaklarým tuz kurusu aðzým dolusu akrep
aðzým dolusu ölü serçeler
aðzým dolusu hüzün keder
-tüküremem kusamam acýlarý sancýlarý
sakýn ses çýkarmayýn çýðlýk gözlü martýlar
deniz uyuyor kollarýmda bense aðlatýyorum aynasýz mevsimleri
keskin dilli rüzgârlar soluk soluða üfledikçe enseme
dilimin ucunda sessiz çýðlýklar
sessiz aðýtlar
-geçmiyor günler
.........
ayþe uçar
1912202410:15