Saman yýðýnýnýn içinde kaybolmuþ Bir iðne deliði gibi bakýyordu gözleri Buðday biçmekten; Topraðý andýrmaya baþlamýþ elleri Yaþýyor ve biliyor çok uzun sürmeyecek
Küçük, kurak bir kuyudan Okyanusa atýlmýþ bir balýða dönüktü çehresi Öylesine þaþkýn Öylesine bilmiyordu âbîyi
Ne semada salýnýyor büsbütün Ne de ayaklarý yellerde sürünüyor Papatya yapraðýnda esen, Dingin bir rüzigar kýzartmýþ burnunu
Tek derdi, Haftalýk gelen o bakkal amcasýnýn Ona bir tane þeker ikram etmesiydi O gelene kadar çamurdan yapardý þekerleri Ondandýr üstünün baþýnýn lekesi
Yaþýyor ve yaþamaya devam edecek Okyanuslara karýþacak Rüzgâra ters gitmeyi ögrenecek Ve bir gün elbet semada salýnacak
Ve yaþýyor Ve de biliyor Çok uzun sürmeyecek...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafabozdeveci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.