bana müsaade..

öylesine deðil,
ölesiye dilsiz ve saðýrým kendime..

ne güzel demiþ, ifade etmiþ Shakespeare
“insanlarý yorgun kýlan hayat deðil taþýdýðý maskelerdir”

varým, var oldum, olacaðým desem de,
bir varmýþýn, kývýlcým bakýþlý yokluðuna,
yangýnýna göz kýrparak külleniyorum ardý sýra

öylesine deðil,
ölesiye göçebe ki ruhum bedenimden
anlamýný yitiriyor çöller, denizler gözlerimde
asýlýyor suretim ezberimin riyakar zühresinde

sövesim geliyor bazen,
bazen de tüm harflere mecalimde þiir, þiir örülesim

maskesi uykusundan düþmüþ,
düþ(üþ)ler ülkesi gibi uykusuz, kýraç, bozkýr bedenim
inancýma yenik düþtüm, tutun daðlar yamacýmdan
kokusunda kekik, kýrmýzýsýnda gelincik deðilim
yalnýz bir oyunun son perdesi, son seyri, suaresi,
yanlýþ bir masalýn sömürülmüþ kül kedisi gibiyim

düþür maskeni ey aþk,
düþür gecenin kandilini üþüyen cesedimden
kan revan çýðlýklarým, tütmüyor sevda limanlarým
düþ dilemiyor artýk diþ biliyorum inan kendime
düþman belledim aynadaki kifayetsiz suretimi
hey hat, yoruyor beni, ben olmayan bendeki hayat

sarkacýnda zamanýn gel-git arasý bir yerinde,
avuntusunda yalnýzlýðýn en derin tecridinde,
sabýr taþý nakþediyorsam öfkemin geminde,
içecek bir yudum mavi kalmamýþtýr deminde
öylesine deðil, ölesiye dilsiz, saðýrken kendime

haydi kendim, iyi bak kendine, bana müsaade..


~°~
~°~
~°~

Sosyal Medyada Paylaşın: