Düşler

Ellerimde eskimiþ bir harita,
Yýrtýklarý, rüzgârlarla kapanmýþ izler.
Söylediðimiz sözler,
Çatlamýþ duvarlarda yankýlanýyor hâlâ.
Her çizgi bir anýnýn gölgesi,
Hangi yoldan döndüysek oraya sinmiþ.
Düþürdüðümüz kahkahalar,
Bir uçurumun dibinde çatlamýþ.
Korkularýmýz, puslu bir aynanýn yüzünde,
Göz göze geldiðimiz sýrlar gibi bekler.
Ve hâlâ, parmak uçlarýmda bir iz,
Senden kalan en ince hatýra.
Gecelerin koynunda unuttuðumuz düþler,
Fýsýldýyor þimdi baþka bir zamana.
Düþerken yýldýzlara sesimiz,
Gökyüzü bir yanký denizine dönüþüyor.
Haritanýn boþ köþelerinde,
Adýmlarýmýzýn sustuðu yollar saklý.
Bir yer var ki uzakta,
Ne unuttuðumuz ne de hatýrladýðýmýz.
Sosyal Medyada Paylaşın: