Aralık

Tozlu raflarda sararmýþ bir düþ,
Zaman, ince çatlaklar örer sessizce.
Kilitli sandýklarýn derin nefesinde,
Geçmiþ, soluk bir nefes gibi süzülür gece.
Hatýralar kurþuni bir nehirde yüzer,
Her dize, kalbin kýrýk aynasýnda titrer.
Bir resimde gölgelenir unutulmuþ ses,
Zaman, çatlak taþlara fýsýldar bir heves.
Silik saatler rüzgârla döner durur,
Perdeler ardýnda yankýlanýr bir gurur.
Ayak izlerimle buluþur eski taþ yollar,
Yürüdükçe geçmiþ, düþlere uzanan kollar.
Ama bir meltem eser, eski kitaplardan,
Sayfalar uçar, rüyalarý savuran adamlardan.
Bir hatýra sarar beni, silmez gölgelerini,
Unutsam bile, bilirim dokunduðunu derimin.
Küllerden doðar kimi hatýralar,
Bazen yalnýzca düþer, sönmüþ yýldýzlar.
Adýmlarým yankýlanýr bu boþ odalarda,
Zamaný seyrederim, geceye uzanarak.
Ve bilirim; unutmak mavi bir duman,
Sadece gözlerimde tüter, ama kaybolmaz.
Geçmiþ, kök salmýþ bir þiir gibi derinde,
Ýleri yürürüm, kalbimde yankýlar bir seste.
Sosyal Medyada Paylaşın: