Tükeniþin basamaklarýný çýkýyorum, Yaklaþtýðým ölümün sýcak gülümsemesindeyim hâlâ, Biraz misafir, biraz seyirci olarak, Fark ettim de, Git gide bir veda busesine dönüþüyor sözcüklerim, Fark ettim de, Hatýralarýmýn peydahladýðý hatýralarýn dibindeyim sonunda, Eski bir koltuðun kenarýna baþým düþmüþ, Tutunamamak en iyi arkadaþým olmuþ.
Hislerimdeki keþmekeþin yakasýný týrmalýyorum, Sanki eksikliklerinden muzdaribim, Sanki atamadýðým bir leke var üstümde, Ya da kaçýyorum hâlâ; Bir kadýnýn sesinden, isminden, Ruhumda sahip olduðu her bir köþeden.
Müstakil, manzarasýz bir masaya oturuyor yalnýzlýðým, Kaba saba bir adam gibi, Karabasan gibi, Yansýmalardaki tebessümün yüzüme yakýþýksýzlýðýný seyrediyor, Ve zirvesine býrakýyor beni aþksýzlýðýmýn, Ýþte tam buradan düþmeliyim, Ýþte tam buradan atlamalýyým! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.