Kağıt Gemi
Kâðýt Gemi
Bir ummanýn tam kenarýndayým.
Ne yaptýðýmý bilmeden bakýyorum,
Düþmüþüm içine, kayboluyorum.
Yalnýzlýðýmla ummana gömülüyorum.
Bir hayal olsa da tüm gördüklerim;
Anýlarým birikmiþ, siyah ve beyaz.
Umutsuzluðu ve hüznü besliyorum,
Rüzgârlarýn kaçýrdýðý ümitlerimde.
Çýkýyorum ummandan, yine bilinçsizce.
Gökyüzünde bulut yok, yaðmuru kayýp.
Bulut yoksa da rüzgâr da yok belliki.
Ummanda bu yolculuk nasýl olacak?
Sordum kendime, bu yolculuk nereye?
Çaresizce kaldýn bak, gemin bile yok!
Rüzgâr eserse, yaðmur yaðarsa birden;
Umudunla gömülürsün uçsuz ummanda
Aldým bir beyaz kâðýt ve bir de kalem.
Yelkenine yazacaðým içimdeki sesleri.
Tüm isyanýmý, isteklerimi ve nefretimi.
Haykýrsýn yazýlarým, taþýsýn karþý tarafa
Yaptým gemimi, yazdým isyanýmý, isteðimi.
Süsledim mendireðimi, çektim yelkenimi.
Emanet ettim bir umutla rüzgâra, yaðmura.
Kötülüðün hepsini yükledim kâðýt gemime
Pusulasý yok ki, rotasý belirsiz ve yolcusuz.
Ýsyanlarým, acýlarým ve renksiz sevinçlerim;
Gemimin yolcularýydý, süzülüyorlardý þimdi.
Dalgalar çýksa da, yara yara süzül, aldýrma.
Dalgalar götürsün seni karþý yakaya.
Seni okuyanlar olacak karþý yakada!
Bozacaklar okumak için, okusunlar.
Okusunlar özlemimi, isyanýmý, yasýmý
Okusunlar da yýrtmasýnlar yelkenini,
Bir umut, ufkun ötesine geçmek gerekiyor.
Deryalarý aþmak gerekiyor, hayal olsa da.
Ýnsanýn ayak izlerini belki bulabilirim diye.
Gemim bir müjdeyle döner mi bilemem!
Sen bana döneceksen eðer nazlý kâðýt gemim!
Aðýt getirme, hicran getirme, kan getirme sakýn!
Sakýn hüzün yüklenme sýrtýna, yeter, yeter artýk!
Yüklenirsen þayet, yýrtýlsýn yelkenin, kýrýlsýn pruvan.
Kýrýlsýn dümenin, þaþýrsýn rotan, dönme, istemem…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.